Optymizm i pesymizm to dwie, skrajne różne, postawy wobec świata i rzeczywistości. Jak wykazują badania optymistom żyje się o wiele lepiej. i pesymizm to dwie skrajne różne postawy wobec rzeczywistości. Optymiści pozytywnie patrzą w przyszłość, wierzą we własne możliwości i potrafią cieszyć się z sukcesów innych. Natomiast pesymiści to osoby, które mają negatywny stosunek do świata, a ich egzystencji towarzyszy nieustanny lęk, który związany jest z tworzeniem czarnych scenariuszy na temat przyszłych zdarzeń. Sprawdź, jakie jeszcze cechy różnią te postawy życiowe i jak je rozpoznać? Wyjaśniamy też, jak wpływają na zdrowie i podpowiadamy, jak zostać optymistą. Według Centrum Badania Opinii Społecznej (CBOS) większość Polaków deklaruje zadowolenie z życia, w tym przede wszystkim z przyjaciół i bliskich znajomych (84 proc.), z dzieci (74 proc.) oraz ze swojego związku (90 proc.) Jak pokazują statystyki co drugi Polak pozytywnie patrzy na swoją przyszłość, a także jest zadowolony ze swojego stanu zdrowia. Przy czym warto podkreślić, że do grona osób deklarujących optymizm zaliczają się przede wszystkim osoby młodsze i w średnim wieku (poniżej 55. roku życia). Ponadto poczucie zadowolenia ze swojego życia dla wielu Polaków nierozerwalnie związane jest ze statusem materialnym, a także z deklarowaną jesteś naprawdę? Optymistą czy pesymistą? Rozwiąż nasz TEST!Optymista – kto to jest?Optymizm jest poglądem filozoficznym, a zarazem jednostkową postawą wobec świata, charakteryzującą się pozytywnym nastawieniem do rzeczywistości. Oficjalnie, po raz pierwszy termin ten został użyty w XVII w., jednakże prawdziwe znaczenie zyskał dopiero w 1872 r. kiedy to Francuska Akademia Nauk zarówno optymizmowi, jak i pesymizmowi nadała kategorię pojęć naukowych. Co ważne, postawy te znamy dzięki dwóm wybitnym filozofom - Gottfriedowi Leibnitzowi i Arturowi Schopenhauerowi. Optymizm najczęściej definiowany jest jako postawa charakteryzuje się:Wiarą, w to, że ma decydujący wpływ na swoje życie. Niedopuszczeniem do siebie czarnych scenariuszy. Radosną postawą wobec innych. Przekonaniem o własnych możliwościach. Umiejętnością radzenia sobie z przeciwnościami losu. Gotowością przyjęcia nawet częściowych rozwiązań. Akceptacją siebie, innych i otaczającego świata. Brakiem zawiści wobec innych. Cieszeniem się z sukcesów innych ludzi. Chęcią dzielenia się miłością i radością. Umiejętnością czerpania radości z życia. Zobacz też:Jak odróżnić smutek od depresji? Zrób test i sprawdź, czy potrzebujesz pomocyIntrowertyk i ekstrawertyk - kto to? Definicja i cechyRodzaje optymizmuOptymista jest osobą, która postrzega otaczającą rzeczywistość jako sumę pewnych pozytywnych wydarzeń i okoliczności. W jej prywatnym bilansie dobre zdarzenia przeważają - zarówno pod względem ilościowym, jak i jakościowym - nad tymi złymi. Przy czym warto podkreślić, że optymizm nie jest podstawą, która pojawia się bez przyczyny. Zwykle rodzi się w człowieku pod wpływem wychowania, a także kontaktu z rodzicami i najbliższym otoczeniem (rówieśnikami i nauczycielami). Stanowi ona rezultat wpojonego przeświadczenia o istnieniu wyraźnego związku pomiędzy wiarą w siebie i we własne możliwości a osiąganiem sukcesów (zarówno na polu zawodowym, jak i prywatnym). Co ważne, optymizm dziecka zwykle jest rezultatem naśladowania postawy rodziców wobec rzeczywistości. Wyróżnia się kilka podstawowych typów optymizmu, w tym:Optymizm sprawczy, który charakteryzuje się wiarą w istnienie silnej zależności pomiędzy myślami i staraniami człowieka a osiąganiem wyznaczonych sobie celów. Optymizm esencjonalny, który charakteryzuje się przekonaniem, że świat skonstruowany jest w ten sposób, by sprzyjać jednostce (bez względu na jej działania). Optymizm dyspozycyjny, który charakteryzuje się założeniem, że w przyszłości dobre zjawiska będą dominować nad tymi złymi. Optymizm realistyczny, który charakteryzuje się pozytywną postawą wobec świata i jednoczesną świadomością na temat własnych ograniczeń. Optymizm nierealistyczny, który charakteryzuje się istnieniem wyraźniej rozbieżności pomiędzy oczekiwaniami wobec świata a prawdopodobieństwem ich zrealizowania. Optymizm porównawczy, który charakteryzuje się dostrzeganiem silnej zależności pomiędzy oczekiwaniami wobec przyszłości poszczególnych jednostek. Optymizm sytuacyjny, który ujawnia się wyłącznie w określonym przypadku i zwykle ma on charakter tymczasowy (może dotyczyć ważnego wydarzenia np. ślubu). Optymizm strategiczny, który stanowi postawę wobec świata, charakteryzującą się pozytywnym nastawieniem wobec rzeczywistości, ale uwarunkowana jest ona poczuciem kontroli. Skąd się bierze optymizm?Według badań przeprowadzonych, przez Tali Sharot i Elizabeth Phelps z New York University, optymistyczne myślenie o przyszłości związane jest z komunikacją kory czołowej z obszarami podkorowymi, które zlokalizowane są w głębi mózgu. Badaczki doszły do takiego wniosku dzięki obserwacji mózgu przy wykonywaniu rezonansu magnetycznego. Podczas tego badania poproszono grupę ochotników o wyobrażenie sobie różnych zdarzeń z przyszłości - zarówno pozytywnych np. udanej randki, jak i negatywnych np. kradzieży portfela. Okazało się, że mózg badanej grupy wykazywał znacznie większą aktywność przy wyobrażaniu sobie pozytywnych zdarzeń. Szczególnie aktywne były dwa obszary mózgu: jądra ciała migdałowatego i niewielkie struktury ulokowane w głębi mózgu, które odpowiedzialne są za odbieranie i przetwarzanie różnych emocji i informacji. Wedle Tali Sharot - profesor neuronauki poznawczej - ludzki mózg posiada osobliwy mechanizm neuronalny, który warunkuje pozytywne odbieranie rzeczywistości. Dowodem na to może być sytuacja, w której człowiek zmuszony jest wybierać pomiędzy dwiema bardzo atrakcyjnymi ofertami pracy. Mimo że początkowo postrzega je za równe intratne, to wówczas, gdy na którąś z nich się zdecyduje, to automatycznie wydaje mu się ona znacznie też:Jak radzić sobie ze stresem?Psychoterapia: jak wygląda i jak przebiega pierwsza wizyta? Wpływ optymizmu na zdrowieWedług amerykańskiego psychologa - Martina Seligmana optymizm w czworaki sposób wpływa na zdrowie człowieka:Lepsze funkcjonowanie układu odpornościowego. Istnieją badania udowadniające, że optymizm pozytywnie wpływa na funkcjonowanie systemu immunologicznego, a pesymizm - negatywnie. Wówczas, gdy jesteśmy negatywnie usposobieni wobec świata, zazwyczaj w naszym życiu dominują negatywne emocje, które skutkują obniżeniem poziomu katecholamin i endorfin. Przekłada się to na osłabienie układu odpornościowego i większą podatność na profilaktyki przeciw chorobowej. Jak wykazują badania przeprowadzone przez Mirosława Kowalskiego optymiści znacznie chętniej stosują działania, których celem jest zapobieganie różnym chorobom. Związane jest to z tym że osoby, które są pozytywnie usposobione na rzeczywistość, wierzą w to, że mają wpływ na swoje życie i chętniej podejmują różne działania sprzyjające utrzymaniu dobrego stanu ryzyko wystąpienia chorób. Wedle badań pesymiści znacznie częściej zapadają na różnego rodzaju choroby niż optymiści, co prawdopodobnie związane jest z negatywnym nastawieniem, a co za tym idzie - aktywnością negatywnych skutków stresu. Stres jest jednym z podstawowych czynników rozwoju wielu chorób w tym chorób układu krwionośnego. Jak wykazały badania optymiści rzadziej zapadają na te choroby, ponieważ znacznie lepiej radzą sobie ze stresem. Dodatkowo optymiści mają znacznie niższy poziom kortyzolu (hormonu stresu).Optymizm jest postawą wobec świata, która pomaga nie tylko w profilaktyce przeciw chorobowej, ale również w leczeniu istniejących schorzeń. Jak wykazują badania optymiści znacznie lepiej przechodzą rekonwalescencję, a co więcej - znacznie częściej niż pesymiści przestrzegają zaleceń jest pesymista?Pesymizm, podobnie jak optymizm, jest postawą wobec świata, która swoje korzenie ma w dzieciństwie i modelu wychowania. Przy czym wpływ na pesymizm, mogą mieć także różne, traumatyczne wydarzenia z przeszłości. Główną cechą charakteryzującą pesymistów jest dostrzeganie wyłącznie ujemnych stron rzeczywistości i czekanie na nieuchronną katastrofę. Wiąże się to nierozerwalnie z nieustannym poczuciem lęku, niepewnością w relacjach interpersonalnych, a także brakiem wiary we własne charakteryzujące pesymistę:Bierność. Skłonność do izolacji. Niepewność w relacjach interpersonalnych. Brak wiary we własne możliwości (niska samoocena). Brak asertywności. Tworzenie czarnych scenariuszy. Podwyższony poziom lęku. Pesymizm ma najczęściej swoje podłoże w dzieciństwie. Przyczyniają się do niego przede wszystkim rodzice, którzy nie wierzą w dziecko, czym podkopują jego samoocenę. pesymizmu na stan zdrowiaPesymizm psychologiczny ma destrukcyjny wpływ na zdrowie - odbija się negatywnie na funkcjonowaniu organizmu. Dotyczy to w głównej mierze układu odpornościowego i większej podatności na działanie szkodliwych drobnoustrojów. Co więcej, pesymistyczne nastawienie do życia wiąże się z odczuwaniem ciągłego lęku i niepokoju, co skutkuje podwyższonym poziomem kortyzolu (hormonu stresu). Z kolei wysoki poziom tego hormonu może przyczyniać się do problemów z funkcjonowaniem układu krwionośnego i pokarmowego. Istnieją badania potwierdzające, że pesymiści znacznie częściej niż optymiści zmagają się z arytmią (zaburzeniami rytmu serca), a także z takimi chorobami jak np. zespół jelita drażliwego. 10 produktów na dobry humor – sprawdź, co jeść, by poprawić ... Radykalny pesymizm jest zazwyczaj autodestrukcyjny i prowadzi do stopniowego wyniszczenia psychicznego. Przy czym jak podkreślają psychologowie umiarkowani pesymiści, cechują się mniejszą podatnością na depresję, co związane jest z tym że spodziewając się najgorszego, znacznie lepiej radzą sobie z traumatycznymi przeżyciami aniżeli zwykle rozwija się już w dzieciństwie pod wpływem pesymizmu rodziców i osób z najbliższego otoczenia dziecka. Może się do niego przyczyniać perfekcjonizm, który przejawia się zbyt wysokimi wymaganiami względem siebie i dziecka. Wiąże się z nim również ambicja, która charakteryzuje się dążeniem do bycia najlepszym w każdej dziedzinie życia. Brak zaufania i wiary w innych, co może szczególnie skutkować niską samooceną, nadmiernym krytycyzmem, a także poczuciem beznadziejności. Traumatyczne przeżycia, którymi mogą być śmierć osoby bliskiej (rodzica, dziecka czy też męża/żony). ZOBACZ: Jacek Walkiewicz: Człowiek świadomy jest spójny. Wie, co robi i jak to wpływa na otoczeniePolecane ofertyMateriały promocyjne partnera