ogórki i pomidory razem w tunelu
W czerwcu ogrodnicy podejmują zwykle decyzję o tym, czy uprawa pomidorów pod osłonami może zostać przedłużona. Do jesieni może plonować tylko taka plantacja, na której rośliny: mają dobry wigor, zdrowe liście, wolne od zmian chorobowych, łodygę o wyrównanej średnicy na całej długości, dobrze rozwinięty system korzeniowy, nie więdną w dniach o intensywnej operacji słonecznej i nie są zasiedlone przez szkodniki. Należy jednak liczyć się ze zdrobnieniem owoców latem, w okresie wysokiej temperatury i przy intensywnym słońcu. Pomidory Troska o system korzeniowy. Przebieg pogody zimą i wiosną w tym roku nie był najkorzystniejszy dla roślin. Przez dość długi okres utrzymywała się niska temperatura, z tego względu, aby zmniejszyć zużycie opału, wielu ogrodników instalowało kurtyny energooszczędne. W najchłodniejsze dni nie były one rozsuwane, a w niektórych szklarniach podwieszono je na stałe i zdejmowano dopiero na początku kwietnia. W takich przypadkach kurtyny wpływały na podniesienie temperatury w obiektach, ale znacznie ograniczały dostęp światła do roślin i sprzyjały zwiększeniu wilgotności. Dlatego w pełnię owocowania rośliny weszły w większości przypadków osłabione i ze źle rozwiniętym systemem korzeniowym (fot. 1). Przygotowując rośliny do okresu letniego należy pamiętać, że o ich przetrwaniu decydują dobrze rozwinięte korzenie, od których kondycji zależy, czy w upalne letnie dni rośliny otrzymają dostateczną ilość pożywki. Dlatego należy wprowadzać do maty raz w miesiącu Previcur Energy 840 SL, a w kilka dni później preparat stymulujący rozwój systemu korzeniowego (np. Bio-Algeen S 90 czy Resistim). Fot. 1. Słabo rozwinięty system korzeniowy w macie wełny mineralnej Modyfikacje pożywki. Przy zmiennych warunkach świetlnych dobrze jest wprowadzać nieznaczne korekty stężenia pożywki, a jej EC utrzymywać na poziomie 3,0–3,3 mS/cm w godzinach porannych i wieczornych, natomiast w godzinach popołudniowych — w celu lepszego pobierania wody — nieco obniżyć (najlepiej uzależniać je od nasłonecznienia). Nie należy jednak zmniejszać go poniżej 2,6–3,0 mS/cm (w zależności od odmiany), gdyż może to odbić się negatywnie na jakości owoców (zmniejszenie ich trwałości, twardości, pogorszenie smaku). Zbyt wysokie EC pożywki może z kolei doprowadzić do osłabienia wzrostu i zmniejszenia średnicy pędu w części wierzchołkowej oraz do zakwitania gron w mniejszej odległości od wierzchołka (charakterystyczne dla roślin o przewadze cech generatywnych — fot. 2). Jeżeli po okresie słonecznej pogody następuje kilka dni pochmurnych, trzeba zredukować ilość pożywki i częstotliwość jej podawania. W przeciwnym razie wzrośnie wilgotność w matach, a silne parcie korzeniowe spowoduje, że do owoców dostarczana będzie zbyt duża ilość wody, pojawiać się na nich mogą wówczas mikrospękania i zielone plamy lub zielone piętki, spowodowane intensywnym przyswajaniem przez roślinę azotu przy niedoborze potasu i magnezu (fot. 3). Zjawisko to ma miejsce u zbyt „wegetatywnych” roślin (często u szczepionych poprowadzonych na jeden pęd). W nadmiernie wilgotnej macie spada również zawartość tlenu. Fot. 2. O przewadze cech generatywnych świadczy, między innymi, mała odległość kwitnącego grona od wierzchołka Fot. 3. Nadmierne pobieranie azotu przy słabym odżywieniu potasem i magnezem sprzyja powstawaniu zielonej piętki Pędy boczne. W wielu szklarniach pędy boczne pomidorów wyprowadzane są już w kwietniu. Niektórzy producenci decydują się na to znacznie później, ponieważ obawiają się nadmiernego zagęszczenia uprawy w okresie wczesnowiosennym i problemów z utrzymaniem zdrowotności plantacji. Wyprowadzenie bocznych pędów w czerwcu pozwoli na zwiększenie plonu z powierzchni, a w upalne dni poprawi klimat w obiekcie. W zależności od pokroju odmiany, na roślinach latem powinno być o 4 lub 5 liści więcej niż wiosną. Wpłynie to na poprawę mikroklimatu, ponieważ zwiększona powierzchnia transpiracji pozwala obniżyć temperaturę w obiekcie. Dolne dojrzewające grono powinno jednak pozostać odsłonięte. W niskich szklarniach należy częściej opuszczać rośliny tak, aby ich wierzchołek nie był narażony na zbyt silne działanie promieni słonecznych. Na poprawę mikroklimatu może wpłynąć wyprowadzanie spod wierzchołka, tak zwanych pędów wegetatywnych, uszczykiwanych za drugim liściem. Zapobieganie chorobom. Bardzo często ceny pomidorów latem są niskie. W związku z wysokimi kosztami opału niektórzy producenci przestają ogrzewać obiekty nocą. Te oszczędności, zwłaszcza gdy temperatura nocą spada poniżej 15°C, nie służą przyszłości plantacji. Rezultatem takiego postępowania jest pojawienie się chorób — przede wszystkim szarej pleśni i zarazy ziemniaka — ponieważ w obiekcie nocą gwałtownie wzrasta wilgotność powietrza, rośliny mają mokre liście, które osuszane są dopiero przez słońce. Podczas dni pochmurnych liście dłużej pozostają zwilżone, pojawiają się mikrospękania owoców w okolicach szypułki, a wybarwienie owoców jest niejednolite i niezbyt intensywne. Niektóre odmiany w takich warunkach reagują również zmniejszeniem trwałości owoców. Zwalczanie chorób w nieogrzewanych obiektach czasem nie przynosi dobrego rezultatu, dlatego lepiej jest zapobiegać infekcjom poprzez: systematyczną kontrolę wilgotności w obiekcie, zwłaszcza jeśli nie ma w nim systemu sterowania klimatem; kontrolę temperatury i wilgotności powietrza oraz osuszanie roślin w obiektach w godzinach nocnych; usuwanie gron po zebranych owocach oraz liści w miarę możliwości podczas dni słonecznych i w godzinach porannych; przy usuwaniu liści odcinanie ich ostrym nożem lub sekatorem; opryskanie roślin preparatem grzybobójczym po usunięciu liści i gron; usuwanie, zwłaszcza z niskich szklarni, wszelkich odciętych części roślin, by nie pozostawały w międzyrzędziach, jednak w obiektach, w których wprowadzono entomofagi, warto pozostawić liście w międzyrzędziach, wskazane jest wówczas dogrzewanie uprawy nocą; utrzymywanie optymalnej wilgotności (75–80%); unikanie mechanicznego uszkadzania roślin; przestrzeganie higieny w obiektach. Podsadzanie pomidorów. Plantacje, na których rośliny mają drobne liście wierzchołkowe, delikatną łodygę, więdną w słoneczne dni, są osłabione przez występujące choroby i zasiedlone przez szkodniki, nie będą dobrze plonować latem. Jeżeli straty roślin w obiekcie wynoszą ponad 30%, decyzja o przygotowaniu nowego nasadzenia nie podlega dyskusji. Niektórzy planują na miejscu po pomidorach sadzenie ogórków na zbiór jesienny lub podsadzają pomidory z wiosennego nasadzenia młodymi, 16–18-dniowymi, siewkami pomidorów w AO blokach. Rośliny w „koreczkach” sadzi się w kostki, w których rosną pomidory z pierwszego nasadzenia (fot. 4). Przez 3–4 tygodni rosną one wspólnie, a po zbiorze ostatniego grona usuwane są rośliny z nasadzenia zimowego. Starą uprawę należy likwidować tak, by nie uszkodzić młodych roślin. Jest to zabieg czasochłonny, ale dzięki podsadzaniu letnia przerwa w owocowaniu się skraca. Przy planowaniu podsadzania roślin należy stosować preparaty biologiczne (Macrolophus caliginosus, Encarsia formosa, Eretmocerus eremicus) do zwalczania mączlika szklarniowego. Fot. 4. Podsadzanie siewek pomidorów Tradycyjna uprawa jesienna. Większość producentów przygotowuje jednak nową rozsadę w kostkach wełny mineralnej. Jest ona sadzona na miejsce stałe dopiero po oczyszczeniu obiektu ze starych roślin. Przerwa w owocowaniu jest wówczas dłuższa, ale zdecydowanie łatwiej prowadzić w ten sposób plantację i utrzymać rośliny w dobrej kondycji, wolne od szkodników i chorób. Pomidory do uprawy w cyklu jesiennym wysiewane są w maju i w pierwszych dniach czerwca. Do tych nasadzeń producenci na ogół wybierają odmiany o trwałych owocach, o masie 180–200 g, wybarwiających się na kolor intensywnie czerwony, z połyskiem. Kłopoty w tunelach. Uprawy pomidorów w tunelach foliowych są zawsze bardziej narażone na porażenie przez choroby. Duże wahania temperatury powodują, że rośliny po nocy mają wilgotne liście. Dodatkowo wysoka wilgotność powietrza w tunelach sprzyja rozwojowi szarej pleśni, dlatego konieczne jest wykonywanie zabiegów zabezpieczających rośliny przed tą chorobą przy użyciu zarejestrowanych środków (Euparen Multi 50 WG, Sumilex 500 SC, Switch 62,5 WG, Rovral Flo 255 SC). Wśród niektórych ogrodników panuje pogląd, że wprowadzanie trzmieli latem do obiektów, zwłaszcza do tuneli, mija się z celem, ponieważ owady te nie spełniają wówczas swojej roli i najczęściej wylatują w poszukiwaniu pyłku poza obiekt. W takich przypadkach kwiaty się hormonizuje, trzeba jednak wiedzieć, że na owocach tworzących się po tym zabiegu okwiat pozostaje przy szypułce, a w warunkach zwiększonej wilgotności powietrza i przy nocnych spadkach temperatury na tych właśnie resztkach okwiatu zaczyna rozwijać się szara pleśń. Ogórki Trzy cykle. Uprawę tych warzyw ogrodnicy prowadzili zwykle w dwóch cyklach — wiosennym i jesiennym — jednak w ostatnich latach pojawiło się zapotrzebowanie na ogórki sałatkowe dobrej jakości także latem, więc producenci zaczynają wprowadzać trzy nasadzenia, z podsadzaniem (fot. 5). Takie postępowanie pozwala na uzyskanie wyższych plonów z jednostki powierzchni. Ogórki mogą być wysiewane: w grudniu na zbiór wiosenny; w kwietniu — na zbiory wiosenno-letnie; pod koniec lipca i na początku sierpnia na zbiór jesienny. Ochrona roślin. Przy podsadzaniu ogórków trudniej utrzymać plantację wolną od szkodników (głównie dotyczy to przędziorków i wciornastków oraz mszyc) i chorób, a intensywna ochrona chemiczna przed tymi szkodnikami negatywnie wpływa na kondycję roślin. Dlatego w tego typu uprawach do walki ze szkodnikami należy włączać środki biologiczne przeciwko: przędziorkom — Phytoseiulus persimilis, Feltiella acarisuga, Amblyseius californicus; wciornastkom — Amblyseius cucumeris oraz Orius insidiosus i O. laevigatus; mszycom — Aphidius colemani, Aphidioletes aphidiomyza. Integrowana ochrona przed szkodnikami pozwoli na zmniejszenie liczby zabiegów chemicznych i umożliwi częstsze zbiory ogórków, które przy długim dniu i dobrym nasłonecznieniu dorastają bardzo szybko. Fot. 5. Uprawa ogórków z podsadzaniem Do uprawy w okresie letnim należy wybierać odmiany z odpornością na mączniaki (prawdziwego i rzekomego). Bardzo często ogrodnicy pierwsze objawy mączniaka rzekomego mylą z symptomami kanciastej plamistości. Przy niskiej wilgotności powietrza nie zawsze obserwuje się na dolnej stronie liścia zarodniki grzyba. Zabiegi ochrony nie hamują wtedy rozwoju choroby, a zwiększenie wilgotności sprzyja wręcz jej rozwojowi. Opryskiwać najlepiej wcześnie rano, jeśli robimy to wieczorem, trzeba po zabiegu osuszyć rośliny poprzez wietrzenie i ogrzewanie obiektu. Nawadnianie i nawożenie. Ogórki mają dużą powierzchnię liści, przez którą transpirują duże ilości wody. System korzeniowy roślin musi być bardzo dobrze rozwinięty, w przeciwnym razie nie mają one szans na przetrwanie. Ogórki posadzone na wełnie mineralnej powinny mieć ponadto dostarczoną odpowiednią ilość pożywki (podczas słonecznych dni, w zależności od rodzaju maty, 2,5–3,5 dm3/roślinę), a to z kolei wymaga bardzo sprawnie działającego systemu nawadniania. W okresie dorastania dużej liczby owoców może następować spadek wartości pH w matach. Należy wtedy wyłączyć z pożywki amonową formę azotu. Wartość EC pożywki dla ogórka powinna się zawierać pomiędzy 2,2–2,8 mS/cm. Nie należy jednak jednorazowo dokonywać większych niż o 0,3 mS/cm zmian tego parametru. Mikroklimat. Latem trzeba utrzymywać wysoką wilgotność powietrza w obiekcie (80%), w którym posadzone są ogórki. Niektórzy producenci montują system zraszaczy, które zwilżają powierzchnię liści. Gdy w szklarni lub tunelu nie ma górnego zraszania lub zamgławiania, ogrodnicy polewają wodą przejścia pomiędzy rzędami roślin. Utrzymanie właściwego klimatu w uprawie ogórków jest znacznie trudniejsze niż w uprawie pomidorów. Podobnie ważne, jak zwiększenie wilgotności powietrza w ciągu dnia, jest podwyższenie temperatury nocą przynajmniej do 19°C i osuszenie liści. W przeciwnym razie utrzymanie plantacji wolnej od chorób nie jest możliwe. W najbardziej nasłonecznionych miejscach w obiekcie pojawia się nieraz na owocach pomidora sucha zgnilizna wierzchołkowa. Ogrodnicy zwykle w takich przypadkach zmieniają skład pożywki lub wbijają w maty dodatkowe kapilary, dobrze jednak wówczas opryskiwać plantację saletrą wapniową (głównie owoce). Gdy po okresie pochmurnej pogody pojawia się słońce, pomidory reagują więdnięciem liści. Wskazane jest wtedy cieniowanie obiektów. Nie należy jednak nigdy zbyt mocno cieniować szklarni, ani używać preparatów, które nie przepuszczają światła w pochmurne dni (np. wapna lub gliny).
Pomidor uprawa w tunelu. Trochę o podlewaniu i nie tylko.Facebook: https://www.facebook.com/infouprawaMail kontaktowy: infouprawa@gmail.com
Zamiast przygotowywać rozsadę samodzielnie, możemy kupić gotowe do sadzenia rośliny w pojemnikach dostępne w sklepach ogrodniczych lub na targach. Hartowanie. Podobnie jak pomidory, papryka na tydzień przed sadzeniem wymaga hartowania, tzn. przygotowania do dalszego wzrostu w gorszych warunkach, niż dotychczas rosła w rozsadzie.
Ja swojego siałam 4.03. W foliaku pierwszego zjadłam już jakiś czas temu, teraz dojrzał drugi. Do gruntu wysadziłam z trzy tygodnie później niż do tunelu i już tam co najmniej kilka dojrzewa. Podejrzewam, że to wina albo niedoboru potasu w tunelu, albo nadmiernym gąszczem samych krzaczków.
Uprawiając ogródek warzywny, niejednokrotnie zadajemy sobie pytanie, czy robimy to dobrze, czy są jakieś zasady, które tym kierują. Okazuje się, że są. Sadząc rośliny, musimy wziąć pod uwagę ich indywidualne wymagania. Warto jednak prześledzić także pozytywne i negatywne połączenia pomiędzy roślinami, które wpływają na ich rozwój. Jeśli tego nie zrobimy i zapewnimy im nieodpowiednie towarzystwo, pod koniec sezonu możemy się bardzo płynące ze wspólnej uprawyTo, jakie warzywa sadzimy obok siebie, a jakich połączeń unikamy, nie pozostaje bez wpływu na wzrost roślin oraz ostateczną jakość plonu. Warzywa sadzone obok siebie, mogą oddziaływać na siebie pozytywnie lub negatywnie. Wiadomo nie od dzisiaj, że sadząc warzywa, chcemy, by plony były obfite. Z tego względu musimy zrobić wszystko, by warzywa miały jak najkorzystniejsze warunki do wzrostu i NASIONA WARZYWJeśli poznamy wszystkie zasady i zrobimy to w odpowiedni sposób, zobaczymy, jak warzywa sadzone obok siebie wspierają się wzajemnie i przyspieszają rozwój swój, jak i sąsiadów, a ponadto przeciwdziałają atakowaniu ich przez szkodniki i najróżniejsze choroby. Takie zależności to cechy charakterystyczne uprawy współrzędnej. Ten typ uprawy opiera się na wykorzystaniu minimum dwóch różnych gatunków roślin, które zasadzone naprzemiennie w kilku rzędach zapewniają sobie sporą ilość korzyści, zdrowy, obfity plon, zmniejszoną ilość szkodników, ograniczenie występowania chwastów oraz zwiększoną różnorodnością gatunków, a co za tym idzie – atrakcyjny wygląd planowania uprawy różnorodnych warzyw musimy koniecznie pamiętać o płodozmianie. Gatunki blisko ze sobą spokrewnione można uprawiać w identycznym miejscu dopiero po kilku przegap się do naszego uprawy współrzędnej- Nie sadzimy obok siebie warzyw z tej samej grupy i rodziny (np.: warzyw psiankowatych, czyli pomidora i ziemniaka).- Warto sadzić motylkowate, gdyż ich korzenie wchodzą w symbiozę z bakteriami, dzięki czemu zwiększają zawartość azotu w Obok siebie możemy sadzić warzywa o różnym zasięgu systemu korzeniowego, gdyż pobierają składniki odżywcze z różnych warstw Nie możemy sadzić obok siebie warzyw o wysokich wymaganiach wodnych i pokarmowych, ponieważ będą ze sobą konkurować, a tym samym, nie będą się dobrze Rośliny odstraszające szkodniki warto sadzić wraz z warzywami, ponieważ skutecznie odstraszają większość szkodników (przykładem tego typu roślin są: czosnek, aksamitka).Jakie rośliny powinny się znaleźć obok siebie?Podczas doboru roślin, które chcemy posadzić obok siebie, musimy pamiętać o łączeniu gatunków, gdyż niektóre z nich wydzielają substancje korzystnie wpływające na z najbardziej znanych przykładów takiego połączenia jest marchew z cebulą. Intensywny zapach cebuli sprawia, że do marchewki na pewno nie zbliży się popularny szkodnik – połyśnica marchwianka. Z drugiej zaś strony, obecność marchwi w sąsiedztwie cebuli sprawia, iż do cebuli nie dorwie się śmietka cebulanka. Z tego względu warto uprawiać cebulą i marchew obok przykład to połączenie czosnku z wieloma innymi roślinami. Czosnek jest bowiem rewelacyjnym przyjacielem ogrodnika oraz doskonałym sąsiadem dla wielu roślin ogrodowych. Czosnek znany jest z charakterystycznego, intensywnego zapachu, którego nie lubi wiele szkodników. Przykładem jest siejąca spustoszenie mszyca. Ponadto czosnku nie lubią szkodliwe nicienie glebowe. Czosnek jest warzywem posiadającym właściwości bakteriobójcze i grzybobójcze, które zawdzięcza wysokiej zawartości związków siarki w soku i miąższu. Posadzony w sąsiedztwie truskawek chroni przed szarą pleśnią, natomiast posadzony w sąsiedztwie porzeczek, odstraszy jej odwiecznego wroga – wielkopąkowca porzeczkowego. Sąsiedztwo czosnku i pomidorów, czy czosnku i drzew owocowych też ma swoje zalety. Fantastycznie odstrasza norniki obgryzające pnie drzew, a posadzony nieopodal drzewa brzoskwiniowego, pomaga ochronić je przed kędzierzawością liści. W ogrodzie ozdobnym czosnek także się świetnie sprawdzi. Warto posadzić go obok tulipanów czy lilii, aby nie dopuścić do nich nornic. Czosnek można również posadzić obok krzewów posadzona obok marchewki, pora, pasternaka lub pietruszki to kolejny dobry przykład świetnego sąsiedztwa. Rzodkiewka jest warzywem, które kiełkuje bardzo szybko. Ponad ziemią widać ją już po tygodniu od zasiania. Jest to powód, dla którego warto wysiewać ją w jednym rzędzie z marchewką, pasternakiem, porem czy pietruszką, które schodzą wolniej. Szybko kiełkująca rzodkiew wskaże linię rzędów, co znacznie ułatwi nam usuwanie chwastów z międzyrzędzi, bez uszkodzenia innych warzyw. Ponadto rzodkiewkę możemy zbierać zanim inne warzywa się rozrosną, co jest bardzo optymalnym wykorzystaniem powierzchni z bazylią to rewelacyjne sąsiedztwo, gdyż obie rośliny nie tylko są doskonale dobraną parą na grządce, ale także świetnie komponują się na talerzu. Bazylia działa pozytywnie na wzrost pomidorów, ponieważ skutecznie odpędza od nich mszyce, przędziorki czy mączlika szklarniowego. Z drugiej zaś strony, bazylia skutecznie przyciąga pszczoły, które odpowiadają za zapylenie pomidorowych kwiatów. Sąsiedztwo bazylii jest równie dobre dla ogórka, gdyż chroni ona je przed wspomnianym wyżej mącznikiem. Bazylia pożądana jest również w sadzie, gdzie wpływa korzystnie na drzewo morelowe oraz w ogrodzie kwiatowym, której sąsiedztwo pozytywnie oddziałuje na z warzywami kapustnymi to sąsiedztwo, które znacznie minimalizuje ryzyko inwazji bielinka kapustnika na uprawy warzyw kapustnych. Spowodowane jest to tym, że bielinek kapustnik nie znosi aromatu i brokuły z miętą to zestawienie, które skutecznie odstrasza mrówki oraz inne owady latające i z grochem to sekret uniknięcia problemów ze szkodnikiem grochu – pachówką korzystne połączenia:późna marchew i pormarchew, sałata i szczypior,seler i por,pomidor i seler,pomidor i pietruszka,dynia i fasola,kapusta, burak i seler,drzewa owocowe i łubin, mniszek lekarski,ogórek i dla Ciebie Połączenia roślin, których lepiej unikaćPodczas corocznego planowania grządki, nie możemy zapomnieć, iż część gatunków ma na siebie niekorzystny wpływ. Wynika to z faktu, iż ich organy znajdujące się pod ziemią wytwarzają i wydzielają chemiczne związki do wnętrza gleby, przez co hamują rozwój i wzrost innych roślin. Ponadto tego typu rośliny znacznie utrudniają kiełkowanie oraz mogą sprzyjać powstawaniu różnych deformacji. Jeśli jakiś gatunek okazuje się żywicielem pośrednim chorób i szkodników, sprawia to, że przyciągają je do upraw roślin użytkowych. Jest to powód, dla którego nie możemy uprawiać obok siebie roślin z tej samej rodziny botanicznej. Przykładem tego jest pomidor i papryka. Dlaczego? Wiele szkodników występujących w pomidorze w ekspresowym tempie przechodzą na należy połączenia fasoli z czosnkiem, kapustą, cebulą oraz burakami, gdyż fasola znacznie hamuje wzrost tych kapusty i rzodkiewki z pomidorami również nie jest wskazane. Takie sąsiedztwo sprawia, że wszystkie rośliny rosną słabiej. Kapusta i rzodkiewka skutecznie opóźniają kwitnienie i pomidory nie powinny rosnąć obok siebie, ponieważ ich sąsiedztwo sprawia, że ryzyko zarażenia ziemniaków staje się dużo pomidor i papryka to rośliny, które uprawiane współrzędnie automatycznie rosną słabiej. Mają wielu wspólnych szkodników, przez co mogą być atakowane z większym nasileniem, niż i cebula nie powinny sąsiadować ze sobą, gdyż obydwa gatunki źle czują się w swoim towarzystwie. Dodatkowo cebula sprawia, że wzrost fasoli gwałtownie niekorzystne sąsiedztwa, których lepiej unikać to:sałata i pietruszka,rośliny kapustne i marchew,koper włoski i pomidor,fasola i pomidor,ziemniaki i słonecznik,kapusta i ziół na smak warzywW ogrodnictwie istnieją nie tylko połączenia warzyw z warzywami, ale również warzyw z ziołami. Niektóre z nich sprawiają, że warzywa po dojrzeniu dużo lepiej smakują. Przykładem są połączenia:groch – koper ogrodowy,ziemniak – kolendra siewna, mięta pieprzowa, kminek zwyczajny,ogórek – pietruszka, cząber ogrodowy,sałata głowiasta – cząber ogrodowy,pomidor – pietruszka,koper włoski – cząber ogrodowy,burak ćwikłowy – koper ogrodowy,rzodkiewka – rzeżucha ogrodowa,cebula – koper sąsiedztwo to nie wszystkoW kwestii sadzenia roślin ważne jest sąsiedztwo i korzystny wpływ roślin na siebie, ale nie tylko. Jeśli chcemy, aby nasza uprawa współrzędna miała jak najlepsze warunki i osiągała naprawdę dobre wyniki, musimy postarać się o odpowiedni materiał nasadzeniowy, a to oznacza zakup doskonałej jakości rozsady lub wysiew idealnych jakościowo nasion pochodzących z pewnego źródła. Ponadto warto zwrócić uwagę na odporność warzyw na choroby i szkodniki. Niektóre odmiany są bardziej odporne, a inne mniej. Przykładem tego jest marchew Flyaway F1, do której nie dobierze się połyśnica kwestią, która wpłynie pozytywnie na uprawę warzyw, jest odpowiednia gleba oraz jej nawożenie. Odpowiednio użyźnioną glebę można uzyskać dzięki kompostowi na bazie resztek roślinnych, który sami możemy wytworzyć z naszych odpadów. Jeśli takowego nie mamy i nie zamierzamy produkować, w sklepach znajdziemy odpowiednie nawozy pod uprawy warzyw, z których możemy w uprawie jest także regularne odchwaszczanie, ponieważ dzikie rośliny często stają się pośrednimi żywicielami szkodników i roślin, które odpowiadają za uszkodzenie innych roślin ogrodowych. W naszym domu znany jest pod nazwą „Vkusnenky”. Nie pamiętam skąd się wzięło w zeszycie z przepisami, ale zawsze to robię i nie żałuję. Sztuczka przystawki polega na tym, że przewiniemy pomidory, ogórki zamienią się w sok pomidorowy. Esencja octowa 70% – 1,5 dużych łyżek. Przełóż czosnek i pomidory przez maszynkę do zmianowanie| uprawa współrzędna| sadzenie| odmiany| uprawa pod osłonami| nawożenie| pielęgnacja| zbiór i przechowywanie| choroby i szkodniki Pomidor Pomidor jest rośliną chętnie uprawianą w ogrodach warzywnych. Jego częścią jadalną są owoce. W zależności od odmiany, mogą mieć one różną wielkość, od 20 mm do ponad 10 cm średnicy. Kształty pomidorów również mogą być różne: kuliste, wydłużone, przypominające śliwkę lub gruszkę, żebrowane, podobne do papryki. Większość odmian ma owoce czerwone, ale coraz więcej jest również owoców różowych, tzw. malinowych, pomarańczowych, żółtych, zielonych i czarnych. Pomidory są bardzo zdrowe, zawierają dużo witaminy C, a także E, K, PP, z grupy B oraz beta karoten, kwas foliowy i biotynę. Dostarczają nam również wielu składników mineralnych, takich jak potas, sód, fosfor, magnez, wapń, żelazo, miedź, cynk i mangan. Bardzo ważnym składnikiem, w który bogate są pomidory, jest likopen. Jest to naturalny barwnik, dzięki któremu pomidory mają czerwoną barwę. Ale spore jego ilości znajdują się również w żółtych jego odmianach. Likopen to najsilniejszy antyutleniacz z całej grupy karotenoidów. Nasz organizm sam nie jest w stanie go wytworzyć, trzeba więc dostarczać go z zewnątrz, na przykład jedząc właśnie pomidory. Dieta bogata w likopen zapobiega zawałom serca i rozwojowi miażdżycy, a także zmniejsza ryzyko zachorowania na niektóre rodzaje chorób nowotworowych - przeciwdziała na przykład nowotworowi prostaty u mężczyzn . Pomidory ułatwiają również pozbywanie się nadmiaru wody z organizmu i korzystnie wpływają na układ nerwowy ze względu na zawartość bromu. Dzięki zawartości błonnika regulują prace przewodu pokarmowego. Warzywo to wpływa również korzystnie na nasz wygląd - witaminy A i E nawilżają skórę i działają przeciwzmarszczkowo. Witamina C zwiększa stopień dotlenienia skóry i wzmacnia drobne naczynia krwionośne. Zapobiega też nadmiernej łamliwości włosów i ich wypadaniu Kosmetyki zawierające wyciągi z pomidorów rozjaśniają przebarwienia i łagodzą zmiany trądzikowe. Warto jeść pomidory nie tylko ze względu na ich dobroczynny wpływ na nasze zdrowie, ale przede wszystkim z uwagi na ich wspaniały smak. Możemy jeść je na surowo, w sałatkach, a także gotowane, smażone i w postaci pysznych sosów. Możemy też przygotować z nich przetwory na zimę - soki i koncentraty, niezastąpione w przygotowaniu zup pomidorowych i sosów zimą. Można je również suszyć i przygotowywać później suszone pomidory w zalewie. Surowe pomidory najsmaczniejsze są rwane prosto z krzaka, a najzdrowsze z krzaków wyhodowanych w swoim własnym ogródku warzywnym. Uprawa pomidora jest dosyć wymagająca, ale warto poświęcić im swój czas, a odwdzięczą się nam pysznymi, zdrowymi owocami. Uprawa Pomidor jest rośliną jednoroczną. Krzaki pomidorów mają charakterystyczny zapach. Mogą one dorastać nawet do półtora metra, a te uprawiane w szklarni nawet do kilku metrów. W naszych warunkach klimatycznych pomidory uprawiamy z rozsady. Wśród odmian pomidora są bardzo wczesne, wczesne, średnio wczesne, średnio późne i późne. Jest rośliną ciepłolubną, najlepiej rośnie w miejscach słonecznych, przewiewnych, aby szkodliwa dla liści wilgoć pochodząca z opadów lub rosy mogła szybko odparować. Jest wrażliwy na chłody i przymrozki. W temperaturze poniżej 0°C rośliny marzną i giną. Pomidory mogą rosnąć na każdej glebie, jednak najbardziej lubią gleby piaszczysto-gliniaste, żyzne, łatwo nagrzewające się. Na glebach gliniastych, mało przepuszczalnych rosną gorzej, a w deszczowe lata częściej są porażane przez choroby i szkodniki. Nie są wrażliwe na zakwaszenie gleby. Wymagania glebowe różnią się czasem w zależności od odmiany, na przykład odmiany karłowe mają większe wymagania ze względu na płytszy system korzeniowy niż odmiany wysokie. Dobremu wzrostowi roślin sprzyja mała wilgotność powietrza (około 60%), dlatego najlepiej udają się w lata ciepłe i suche. Zmianowanie Pomidory nie są wrażliwe na przedplon, z wyjątkiem roślin z rodziny psiankowatych, które mogą być źródłem zakażenia szkodliwymi wirusami i chorobami. Dlatego wskazane jest stosowanie tego rodzaju zmianowania, choć pozostałe rodzaje również możemy stosować. Pomidory są dobrą rośliną przedplonową dla innych warzyw, ponieważ zostawiają zwykle glebę w dobrej kulturze, wolną od chwastów. Zmianowanie ze względu na wymagania pokarmowe roślin: ma wysokie wymagania pokarmowe, sadzimy go więc po roślinach o średnich wymaganiach pokarmowych. Zmianowanie według pokrewieństwa roślin: należy do roślin psiankowatych, wiec nie sadzimy go po innych warzywach z tej rodziny. Na to samo stanowisko może wrócić po czterech latach. Zmianowanie według podziału na rośliny korzeniowe, liściowe, kwiatowe, owocowe i nasienne: jest rośliną owocową, sadzimy go więc po roślinach kwiatowych. Zmianowanie ze względu na rośliny korzeniące się płytko i głęboko: ma głęboki system korzeniowy, uprawiamy go zatem po roślinach płytko korzeniących się (poza korzeniącymi się płytko odmianami karłowymi, które sadzimy po gatunkach głęboko korzeniących się). Uprawa współrzędna Dobrymi sąsiadami dla pomidora są fasola, ogórek, kapusta, kalarepa, sałata, szpinak, papryka, rzodkiewka, por, cebula, cykoria i koper. Źle rośnie w towarzystwie grochu, ziemniaków, marchwi, buraków ćwikłowych i kukurydzy cukrowej. Ważne jest zwłaszcza to, by nie sadzić pomidorów w pobliżu ziemniaków, ze względu na zarazę ziemniaka, która atakuje również pomidory. Sadzenie W naszych ogródkach warzywnych pomidory uprawiamy z rozsady. Rozsadę możemy kupić lub, jeśli mamy możliwość, wyprodukować samodzielnie. Produkcja rozsady trwa, w zależności od odmiany, od 5 do 8 tygodni. Nasiona zwykle wysiewamy od drugiej połowy marca do początku kwietnia, aby były gotowe do wysadzenia na grządki w połowie maja. Nasiona przed siewem należy zaprawić specjalnie do tego celu przeznaczoną zaprawą, która chroni siewki przed chorobami grzybowymi. Wysiewamy je do skrzyneczek lub paletek rozsadowych i trzymamy w ciepłym inspekcie, szklarni lub na parapecie okiennym. Specjalne podłoże do siewu można kupić w centrach ogrodniczych, można je też przygotować samodzielnie na bazie ziemi kompostowej lub podłoża torfowo-kompostowego. Warto dodać do niego materiał porowaty, na przykład kompost z kory, perlit lub wermikulit, aby poprawić jego warunki powietrzne. Jeśli wysiewamy kilka odmian, dobrze jest oznaczyć je etykietkami z nazwą i datą siewu. Do wschodów powinno się je utrzymywać w temperaturze 22-25 °C, po ukazaniu się liścieni temperaturę obniżamy do 18-20 °C w dzień i 14-16 °C w nocy. Wschody zwykle pojawiają się po 5-7 dniach. Siewki po rozchyleniu się liścieni i ukazaniu się dwóch pierwszych liści właściwych pikujemy za pomocą pikownika do doniczek o średnicy 8-10 cm lub wielodoniczek przeznaczonych do pomidorów, o 54 komórkach na tacy. Rozsada w wielodoniczkach nie może być jednak zbyt długo przetrzymywana, bo szybko się starzeje, więc produkujemy w niej tylko tę, która ma być wysadzana w fazie 4-5 liści. Siewki zagłębiamy w ziemi po same liścienie, dobrze dociskając ją wokół rośliny, ale uważając, żeby nie zasypać wierzchołka wzrostu. Pomidory przeznaczone do wczesnej uprawy w gruncie można wysiewać od razu do doniczek, omijamy wtedy etap pikowania. Rozsadę należy podlewać, najlepiej obficie, ale co kilka dni. Przed wysadzeniem do gruntu należy rośliny zahartować. Ograniczamy podlewanie i silnie wietrzymy pomieszczenie lub wystawiamy rośliny na zewnątrz w ciągu dnia. Dobra rozsada powinna być krępa, mieć łodygę krótką i mocną oraz dobrze rozwinięte korzenie. Może mieć zawiązek pierwszego grona kwiatowego z nierozwiniętymi pączkami, ale nie powinna mieć kwiatów. Rozsadę wysadzamy do gruntu po 15 maja, gdy minie niebezpieczeństwo późnych przymrozków wiosennych. Najlepiej sadzić ją w dzień pochmurny i koniecznie w wilgotną ziemię. Rozsadę na kilka godzin przed sadzeniem dobrze jest podlać, bo ułatwi to wyjęcie całej i nieuszkodzonej bryły korzeniowej. Za pomocą znacznika lub rozciągniętego sznurka wyznaczamy rządki i sadzimy rośliny w odległości 30 -50 cm od siebie. Rządki powinny być odległe o 60 - 80 cm. Dokładna odległość między sadzonkami w rządku oraz między rzędami zależy od odmiany. Jeśli jest sucho, należy podlewać rozsadę do czasu, aż dobrze się przyjmie. Później podlewanie nieco ograniczmy, żeby nasze sadzonki głębiej się zakorzeniły. Odmiany Tylko nieliczne gatunki warzyw mają tak wiele odmian jak pomidor. Różnią się one wysokością i pokrojem roślin, kształtem liści, budową grona kwiatowego, kształtem, barwą i wielkością owoców, przeznaczeniem, odpornością na choroby. Podstawowy podział dotyczy typu wzrostu rośliny i wyróżniamy tu dwie grupy: Odmiany wysokorosnące, czyli takie, których pędy mają zdolność do nieograniczonego wzrostu Odmiany samokończące, charakteryzujące się ograniczonym wzrostem pędów, co zapewnia roślinom zwarty pokrój. Są też odmiany sztywnołodygowe, o krótkich i sztywnych pędach, oraz wiotkołodygowe, o pędach cienkich, wiotkich i silnie rozgałęzionych. Popularne odmiany do uprawy amatorskiej to na przykład Malinowy Ożarowski, Malinowy Henryka, Gigant, Kmicic, Złoty Ożarowski, Kora, Zorza czy Atol. Coraz chętniej uprawiane są tak zwane odmiany czereśniowe pomidorów, bardzo smaczne, o owocach małych, ale licznych w gronie. Dostępne są odmiany w różnych kolorach. Między innymi są to Piko, Maskotka, Koralik i Pinokio. Uprawa pod osłonami Pomidory są często uprawiane w tunelach i szklarniach. Taka uprawa pozwala na wcześniejszy zbiór owoców. Rozsadę do niej przygotowujemy tak samo, jak do uprawy pod gołym niebem. Nasiona na rozsadę do tunelu czy szklarni możemy wysiać nieco wcześniej - w pierwszej dekadzie marca - w tym terminie najlepiej, żeby nasiona były siane od razu do doniczek, bez etapu pikowania. Zabiegi pielęgnacyjne i warunki uprawy są podobne do uprawy polowej. Uprawa pod osłonami ma tę zaletę, że chroni pomidory przed szkodnikami. Jest również korzystna dlatego, że rośliny w tunelu czy szklarni nie są narażone na opady deszczu, a jak wiemy moczenie pomidorów źle na nie wpływa i przyczynia się do rozwoju chorób grzybowych. Należy jednak zwrócić uwagę na to, by wilgotność powietrza w tunelu nie była zbyt wysoka, ponieważ nie jest to korzystne dla pomidorów. Trzeba więc pamiętać o częstym wietrzeniu. W uprawie pod osłonami powinno się również przestrzegać zasad zmianowania, co często jest ignorowane i pomidory uprawiane są przez wiele lat w tym samym miejscu. Nie jest to jednak korzystne, gdyż rośliny mogą dobrze rosnąć i dawać duże plony przez pierwsze dwa - trzy lata, ale z czasem w glebie gromadzi się zbyt dużo chorobotwórczych substancji, które w kolejnych latach mogą stać się przyczyną niepowodzeń w uprawie. Warto więc stosować zmianowanie również w szklarniach i tunelach. Dobrze jest również uprawiać przedplony i poplony, na przykład wiosenne i jesienne odmiany rzodkiewki i sałaty. Jeśli w tunelu uprawiamy tylko jeden lub dwa gatunki warzyw i nie mamy możliwości zmianowania, możemy poszukać innych rozwiązań. Możemy przenieść co kilka lat tunel w inne miejsce lub wymienić w nim ziemię na głębokość około 20-25 cm. Można odizolować grunt grubszą folią, a uprawę prowadzić w ustawionych foliowych pierścieniach z podłożem. Można również jesienią zastosować chemiczne odkażanie gleby. Nawożenie pomidorów Pomidory mają wysokie wymagania pokarmowe. Dla właściwego rozwoju pomidora, obok podstawowych składników pokarmowych, jakimi są azot, fosfor i potas, duże znaczenie mają również wapń i magnez. Pamiętajmy, że stosując każdy rodzaj nawozu, zawsze należy dokładnie wymieszać go z wierzchnią warstwą gleby za pomocą wideł lub szpadla. pH gleby Pomidor lubi gleby lekko kwaśne, o pH 5,5 - 6,5. Przed uprawą należy zbadać odczyn gleby za pomocą kwasomierza i w razie konieczności glebę zakwasić za pomocą nawozu (np. siarczan amonu), kwaśnego torfu, zmielonej kory z drzew iglastych lub odkwasić glebę stosując nawozy wapniowe w postaci granulowanej o wolnym działaniu lub pylistej o szybkim działaniu. Nawozy organiczne obornik przekompostowany - po którym pomidory uprawiamy w drugim lub trzecim roku oraz obornik granulowany lub suszony. Sprawdź informacje o stosowaniu i rodzajach obornika znajdziesz w tym artykule, kompost - tutaj informacje o nawożeniu kompostem, wermikompost, nawóz humusowy - dostępne na rynku Humus Active, BlackJak, Rosahumus czy Biohumus, nawozy zielone - zobacz jakie gatunki roślin można stosować na zielone nawozy. Nawozy mineralne Możemy stosować je przed siewem lub pogłównie. Jednoskładnikowe Najlepiej stosować je na podstawie zawartości składników pokarmowych (mikro- i makroelementy) w glebie. Tak aby dostarczyć tego składnika, którego aktualnie brakuje dla danej rośliny. Wykonujemy w tym celu analizę chemiczną gleby. Wieloskładnikowe Pomidory należą do roślin tylko częściowo tolerujących chlorki, najlepiej więc stosować nawozy ich nie zawierające. Są za to siarkolubne, więc należy stosować nawozy zawierające siarkę. Na rynku ogrodniczym są dostępne nawozy przeznaczone specjalnie dla pomidorów, o odpowiednio dla nich dobranych składnikach - warto z nich skorzystać. Sprawdź jak stosować wieloskładnikowe nawozy mineralne. Pielęgnacja pomidorów Okrywanie agrowłókniną Rośliny okrywamy w przypadku wystąpienia późnowiosennych przymrozków, gdyż pomidory są nie bardzo wrażliwe. Ściółkowanie Ściółkowanie wpływa korzystnie na pomidory. Ściółkować możemy czarną agrowłókniną lub agrotkaniną, która uniemożliwia wzrost chwastom, zmniejsza straty wody z gleby, a także uniemożliwia stykanie się liści i owoców z powierzchnią ziemi, co dobrze wpływa na jakość plonu. Pomidory możemy ściółkować również korą. Ściółkę najlepiej rozłożyć w końcu maja lub czerwcu, gdy ogrzeje się gleba. Odchwaszczanie Jeśli nie ściółkujemy grządek, należy regularnie odchwaszczać je ręcznie lub za pomocą motyczki lub pazurków. Możemy też użyć kultywatora, który dodatkowo spulchni nam glebę. Podlewanie Pomidory są najbardziej wrażliwe na niedobór wody po posadzeniu rozsady do gruntu oraz w okresie wiązania i dorastania owoców, zwykle od końca czerwca do połowy sierpnia. Lepiej podlewać je rzadziej, raz na tydzień, a dużą ilością wody. Gleba powinna być wilgotna do głębokości 20 cm. Należy unikać moczenia całych roślin, gdyż zwiększa to niebezpieczeństwo rozwoju chorób grzybowych. Woda do podlewania powinna mieć temperaturę przynajmniej 14°C. W drugiej połowie sierpnia przestajemy podlewać pomidory, które mamy zamiar przeznaczyć na przetwory. Jeśli tego nie zrobimy, może pogorszyć się ich jakość. Zasady nawadniania roślin ogrodowych Przycinanie pędów Ma na celu ograniczenie wzrostu masy wegetatywnej, stosowane jest zwykle u odmian silnie rosnących. Usuwamy część pędów i liści niepotrzebnych z punktu widzenia zdolności do owocowania, a także te z objawami chorób oraz stare i podsychające. Pędy tniemy za pomocą sekatora tak, aby pozostawić na roślinie te najsilniejsze. Wysokie odmiany pomidorów prowadzi się zwykle na 1-2 pędy, rzadziej na 3. Przy prowadzeniu roślin na jeden pęd usuwa się wszystkie pędy wyrastające z końców liści, a na dwa pędy jako drugi pozostawia się ten wyrastający bezpośrednio pod pierwszym gronem. Prowadząc pomidora na trzy pędy, jako trzeci pozostawiamy najsilniejszy pęd odziomkowy, tworzący się w kącie pierwszego liścia, tuż przy gruncie. Ponowne cięcie przeprowadza się 2-3 tygodnie później, usuwając pędy boczne, wyrastające z kątów liści. Należy usuwać je, kiedy są małe (2-3 cm), by nie osłabić wzrostu roślin, są one wtedy delikatne i można robić to ręcznie. Po zawiązaniu ostatniego grona kwiatowego krzaki pomidorów ogławiamy, czyli usuwamy wierzchołek pędu głównego oraz bocznych, pozostawiając przy tym trzy liście nad ostatnim gronem kwiatowym. Rośliny prowadzone na jeden pęd ogławia się po wytworzeniu 5-6 gron owoców. Prowadzone na 2-3 pędy, gdy na każdym pędzie wytworzą się po 2-3 grona. Jeśli chcemy przyspieszyć dojrzewanie owoców na pierwszych gronach, w fazie żółtego owocu usuwamy pod tymi gronami dolne liście. Podpory do pędów Wiele odmian pomidorów rośnie wysoko i rodzi duże, ciężkie owoce. Odmiany te wymagają stosowania podpór. Do tego celu użyć możemy drewnianych listewek lub palików. Dobre będą też grubsze patyczki bambusowe. Podpory muszą być dostosowane do wielkości i ciężaru rośliny, zwykle mają długość 140-200 cm, z czego około 60 cm zagłębiamy w ziemi. Wbijamy je po północnej stronie, najlepiej zaraz po posadzeniu sadzonek, bo później trzeba bardzo uważać, by nie uszkodzić systemu korzeniowego rośliny. Podwiązywanie pędów Podwiązywanie rozpoczynamy wtedy, gdy zaobserwujemy, że pędy roślin są na tyle długie, że mogą zostać wyłamane przez wiatr, zwykle 3-4 tygodnie po posadzeniu. Tkanki pomidorów są bardzo delikatne, do podwiązywania używajmy więc miękkiego sznurka. W trakcie sezonu konieczne jest zwykle powtarzanie podwiązywania 3-4 razy, w miarę wzrostu pędów. Zbiór i przechowywanie Zbiór pomidorów rozpoczyna się zwykle w lipcu. Można zbierać je w różnych fazach dojrzałości (zielone, ale wyrośnięte, zapalone, dojrzałe). Zbiór owoców zapalonych (czyli częściowo wybarwionych) przyspiesza dojrzewanie i dorastanie owoców, które pozostały na krzakach. Do bezpośredniego spożycia zbieramy pomidory dojrzałe. W sezonie owocowania zbieramy je zwykle co 3-5 dni. Te przeznaczone na przetwory powinny być przerobione w dniu zbioru lub na drugi dzień, bo wtedy są najlepszej jakości. Najlepiej zbierać owoce w dni pogodne, są wtedy suche. Wszystkie owoce należy zebrać przed nadejściem jesiennych przymrozków. Owoce wyrośnięte, ale jeszcze zielone, można przechowywać w temperaturze 12-13 °C i wilgotności około 90% przez około 4-6 tygodni, w tych warunkach powinny powoli dojrzeć. Owoce dojrzałe możemy przechowywać do siedmiu dni, w temperaturze 8-12 °C. Nie należy pomidorów przechowywać w lodówce, bo może to spowodować ich przemrożenie (temperatury poniżej 7°C nie sprzyjają pomidorom). Choroby i szkodniki Pomidory są porażane przez wiele patogenów i uszkadzana przez szkodniki specyficzne tylko dla tego gatunku, jak również przez te atakujące inne warzywa, na przykład ziemniaki. Możemy ograniczyć ich występowanie stosując zmianowanie, uprawę współrzędną lub, jeśli mamy taką możliwość, prowadząc uprawę pod osłonami. Jeśli się pojawią, zwalczać je możemy za pomocą różnych środków naturalnych i chemicznych, zawsze stosując się do zaleceń na etykiecie. Do chorób i szkodników pomidora zaliczamy: Choroby: korkowatość korzeni fuzarioza zgorzelowa zgorzel siewek alternarioza zgorzel podstawy łodyg szara pleśń fuzarioza zgorzelowa zgnilizna pierścieniowa bakteryjna nekroza rdzenia łodyg rak bakteryjny wertycylioza brunatna plamistość liści zaraza ziemniaka antraknoza owoców bakteryjna cętkowatość mozaika ogórka smugowatość ziemniaka gnicie korzeni brunatna zgnilizna owoców mączniak prawdziwy septorioza Szkodniki: turkuć podjadek osiewniki {chrząszcze} rolnice pchełka ziemniaczana stonka ziemniaczana ślimak pomrownik polny {ślimaki} rolnice mszyca brzoskwiniowa {mszyce} mszyca ziemniaczana smugowa {mszyce} mątwik ziemniaczany {nicienie} guzak północny {nicienie} mątwik agresywny {nicienie} rolnice pędraki drutowce słonecznica orężówka mączlik szklarniowy wciornastek zachodni {wciornastki} wciornastek tytoniowiec {wciornastki} przędziorek chmielowiec {przędziorki} przędziorek szklarniowiec {przędziorki} mszyca szklarniowa wielożerna {mszyce} mszyca ziemniaczana średnia {mszyce} miniarki skośnik pomidorowy Papryka i pomidory rosną razem dobrze, ponieważ oba należą do grupy psiankowatych upraw papryka i pomidory - to najbardziej popularne warzywa kultury praktycznie na całym świecie i rozwijać własną rękę, ogrodnicy wolą posadzić je w szklarni. Warzywa mają doskonałe właściwości smakowe, a jeśli prawidłowo wyposażyć 22 lutego 2020| | Uprawy pomidorów pod tunelem foliowym. Praktyczne porady Jedną z wielu zalet posiadania tunelu foliowego jest możliwość uprawy własnych, soczystych i w pełni ekologicznych pomidorów. Kto zakosztuje w samodzielnie wyhodowanych pomidorach, ten nie będzie już chciał wrócić do sklepowych. To najpopularniejszy i polecany sposób, by cieszyć się pełnią ich smaku. Uprawa pomidorów pod tunelem wymaga zapewnienia im ciepło-wilgotnego klimatu oraz ochrony przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Jakie warunki trzeba zapewnić? Każdy, kto miał okazję porównać pomidory domowe lub pochodzące z upraw ekologicznych z marketowymi, z łatwością zauważy różnicę na korzyść tych pierwszych. Aby nabrały pełni walorów smakowych i odżywczych, muszą być uprawiane w ściśle określonych warunkach. Czego potrzebują pomidory w tunelu foliowym? Odpowiedniej temperatury – tunel na pomidory pozwala utrzymać stałą, prawidłową temperaturę wewnątrz, która powinna wynosić ok. 22ºC – 27ºC w ciągu dnia, a w nocy 16ºC – 27ºC. Nie należy przesadzać z ciepłem, gdyż temperatura powyżej 30ºC będzie już szkodliwa dla upraw. Tunel na pomidory powinien zapewniać dobrą cyrkulację powietrza, dlatego w upalne dni należy otworzyć drzwi lub uchylić nawiewniki. Odpowiedniego naświetlenia – sadzonki potrzebują dostępu do światła słonecznego, które będzie równomiernie padało na rośliny. Uprawa pomidorów w tunelach foliowych pozwala na zapewnienie im dobrego nasłonecznienia, gdyż folia przepuszcza większość światła, a jednocześnie chroni przed szkodliwym promieniowaniem UV. Nie skupia za to promieni słonecznych tak jak szkło, więc nie ma obawy o przegrzewanie się wnętrza czy ryzyko przypalenia roślin. Odpowiedniej wilgotności – podlewanie pomidorów w tunelu foliowym jest bardzo ważną czynnością, tak samo jak utrzymywanie stałej wilgotności powietrza. Ta nie powinna być zbyt wysoka, gdyż może to prowadzić do rozwoju chorób; nie wolno też dopuszczać do dużych wahań wilgotności, gdyż stwarza to ryzyko pękania owoców. Podlewanie pomidorów trzeba przeprowadzać regularnie, raczej rzadziej, ale obficie. Rośliny należy podlewać u nasady, by nie moczyć liści ani kwiatów. Odpowiedniej gleby – ziemia ma bardzo duże znaczenie, to z niej rośliny czerpią substancje odżywcze, a znając właściwości gleby można lepiej zaplanować jej nawożenie. Ziemia na uprawę pomidorów w tunelu powinna mieć pH pomiędzy 5,5 a 6,5. Jej stan można poprawić poprzez ściółkowanie słomą lub agrowłókniną, dzięki czemu dłużej zachowuje wilgotność. Jak sadzić pomidory w tunelu? Choć wiele gatunków pomidorów nadaje się do uprawy pod tunelem, to niektóre są łatwiejsze, inne trudniejsze. Do polecanych zaliczają się: Retro, Akron, Baron, Tukan, Bekas, Słonka, Hardy, Julia, Nita, Remiz, Jowisz, Perkoz, Red Chief, Pelikan, Pedro – które wybierzesz, zależy od Twojego gustu, warto wypróbować kilka odmian. Sadzenie pomidorów z nasion wymaga wcześniejszego przygotowania rozsad. Nasiona trzeba zasadzić w niskich skrzynkach i trzymać je w ciepłym miejscu aż wykiełkują, następnie przesadzamy je do doniczek aż się rozwiną do postaci sadzonki o wysokości 15-30 cm, trwa to około 6-8 tygodni. Dopiero takie sadzonki nadają się do tunelu. Tydzień przed planowanym przeniesieniem sadzonek należy je poddać hartowaniu, wietrząc pomieszczenie i ograniczając podlewanie, tak by przyzwyczaiły się do nowych warunków. Sadząc pomidory w tunelu foliowym trzeba dobrze wyliczyć dla nich miejsce. Rośliny potrzebują przestrzeni, a zbyt bliskie rozmieszczenie utrudnia cyrkulację i sprzyja chorobom. Odstępy pomiędzy sadzonkami powinny wynosić ok. 40-50 cm. Pamiętaj też o odpowiednim przygotowaniu podłoża, zgodnie ze wskazówkami, o których pisaliśmy wcześniej. Po około 3 tygodniach od wysadzenia sadzonek ziemię należy zasilić nawozem wieloskładnikowym przeznaczonym do pomidorów. Poznaj zasady uprawy warzyw w tunelach foliowych. Po zasadzeniu krzaczków musisz się nimi regularnie zajmować. Do najważniejszych czynności należą: pilnowanie stałej temperatury w przedziale 22-27°C w dzień i 16-21°C w nocy, pilnowanie stałej wilgotności gleby oraz zapewnienie dobrej cyrkulacji powietrza. Od czasu do czasu trzeba przeprowadzić zabieg usuwania pędów bocznych – pomidory w tunelu prowadzone są na 1 lub 2 pędy. Uprawa pomidorów w tunelu foliowym wymaga podwieszenia ich sznurkach przymocowanych do elementów konstrukcyjnych. W przypadku dużej liczby roślin polecamy tunele foliowe z metalowym stelażem, który nie wygnie się i nie odkształci pod ich ciężarem. Doglądaj krzaczków, podlewaj, sprawdzaj, czy nie chorują i czy nie atakują ich szkodniki, a szybko zobaczysz efekty. Jeżeli wszystko się uda, wkrótce zbierzesz pierwsze plony. Zbiory pomidorów należy prowadzić sukcesywnie w miarę ich dojrzewania, najlepiej 2 razy w tygodniu w godzinach porannych. Tagi: Tunele foliowe, uprawa pomidorów, uprawa warzyw Rośliny o otwartym pokroju, krótkich międzywęźlach, szybko regenerują się. Dobre wiązanie owoców w warunkach stresowych. Owoce 180-210 g, okrągłe, delikatnie spłaszczone, twarde, o bardzo dobrej trwałości pozbiorczej. Rijk Zwaan. Esmira F1 – odmiana pomidora malinowego przeznaczona do nasadzeń w cyklu wiosennym i jesiennym